"Soy periodista, me rindo"

  NA TERRA ADOPTIVA DE OURENSE   Convite á presentación do acto en Ourense     Suso Vaamonde viviu grande parte da súa vida vencellado a Ourense. De aquí era natural a súa primeira muller, Sinda, que tamén nos deixou, ¡tan nova! Aquí estudiou o fillo de ambos, Susiño. E aquí casaría con outra ourensá, Yuli Cuiñas.   Aquí se entregou ás autoridades para pasar 43 días polo cárcere antes de  ser indultad. E mesmo volveu a prisión para darlles un concerto aos reclusos. Aquí, en Ourense, non deixou de participar na “Escola Internacional de Vrao”, dentro das “Jornadas do Ensino Galiza-Portugal”, dende 1996 a 1999. Aquí fixo grandes amigos como o gran Celso Emilio, sen dúbida un dos seus preferidos, senón o máis. De feito, Celso morreu escoitando a música que Suso lle puxera a aqueles versos inmorrentes de “Celanova ten un vento…” E aquí cultivou amizades como a de moitos dos presentes, en primeiro lugar á de Miguel Santalices e Rosendo Fernández, que hoxe me honran coa sua presencia xunto a

En el siguiente video puede verse el reportaje sobre mi libro, que se emitió el sábado 6 de febrero de 2016, en prácticamente 200 países, a través de TVE Internacional.

http://www.crtvg.es/informativos/un-libro-recolle-a-historia-de-manuel-rieiro-fundador-do-mitico-antonio-s-de-rio-de-xaneiro-1568575 (Preme a ligazón para acceder a entrevista na TVG)

Durante 3 décadas, su restaurante Antonio´s fue también refugio de la oposición a la dictadura militar La escritora brasileña Nélida Piñón y el conselleiro de Cultura, Román Rodriguez, respaldaron ayer en un abarrotado salón real del compostelano Hostal de los Reyes Católicos –con más de 250 asistentes-, al escritor y periodista Miguel Boó en la presentación de su libro “Manuel Rieiro: Cómo conquisté Brasil”, en el que se narra el espectacular éxito de un emigrante de Santa Comba que emigró con 17 años y sin apenas estudios para convertirse pocos años después en el “rey español de la bohemia carioca”. El autor de la biografía recordó que en 1998 conoció a Nélida Piñón cuando se la presentó el propio Rieiro con motivo de su investidura como doctora honoris causa por la Universidad de Santiago –primera mujer en alcanzar tal distinción, en cinco siglos de esta institución- y destacó que el nexo de unión entre ellos y el propio libro no era otro que el de la emigración.

Boas tardes e benvidos. Non podería empezar a miña intervención sen agradecer a presenza hoxe aquí da grande escritora universal que é Nélida Piñón Cuiñas, á que tiven o privilexio de coñecer, grazas ao seu amigo Manolo Rieiro cando no ano 1998 foi investida doutora Honoris Causa pola USC; por certo, primeira muller en 500 anos desta institución académica que acadou tal recoñecemento. E precisamente a súa “República dos sonhos”, obra mestra da literatura mundial, ten moito que ver con eles dous e mais co libro que hoxe presentamos, porque está directamente relacionado coa emigración e, especialmente, con esa idea que a gran novela de Nélida baralla: o trunfo, o éxito na vida non ten por qué estar vencellado, nen moito menos, o acúmulo de ouro e poder. Assim que contar hoje aquí con Nélida Piñón é unha honra ben grande e inesquecible. Muito obrigado. Fico en dédeda impagable con voçé. E, por suposto, quero expresar o meu fondo agradecemento ao conselleiro de Cultura,

Hai trinta anos fixen unha reportaxe do exitoso emigrante, quen ainda a conserva xunto o sobre no que lle chegou a Brasil

Reproducción do convite para o acto de presentación celebrado en Santiago de Compostela o pasado día 28 de outubro de 2015