viernes, 15 de mayo de 2009

O DIA NO QUE TOCAMOS CON NACHA POP











Foi hai 23 anos. Antonio Vega tiña 28 anos e eu 30. O meu grupo "Esguince de Frenillo" teloneaba ao seu, os míticos "Nacha Pop", e aos non menos consagrados "Gabinete Caligari". Era nas festas do Apóstolo do ano 86. Do pasado século. Sí.

Nos nunca tocáramos diante de tanta xente. Había 8.000 persoas na Quintana. Un equipo de son de la hostia. Outro de luces como nunca tiveramos. E ata camerino. O bó de Suso Vaamonde -no repertorio tiñamos unha canción con letra miña e musica del- sobornou aos da mesa de son e luminotecnia para que nos trataran como ás estrelas que tocarían despois de nós. Deulles 5.000 pesetas daquel tempo.

Estabamos tan acovardados que só lles dixemos un tímido ola a Antonio e os seus. Logo, cando collín o micro e vin aquela morea de xente dediante, souben que me podería comer o mundo. Cando rematamos a actuación, na que lle adicamos a canción "Estoy hasta los huevos de ser guapo" ao presumido ex-alcalde Xerardo Estévez, o seu sucesor, Ernesto Vieitez Cortizo achegouse ao noso camerino a felicitarnos e a preguntarme cantos quilos perdía en cada actuación. Díxenlle que un ou dous. A Antonio Vega non creo que llelo preguntara, porque daquela xa estaba algo fraco de máis, cecais de fabricar arte coas notas de "La chica de ayer".

Boa viaxe ao firmamento, amigo !!

1 comentario:

  1. Yo estaba alli pero casi no me acuerdo.En el plano de la realidad eramos una simple anécdota pero para nosotros, en nuestra peculiar realidad,era un sueño ya que estabamos en la Plaza de la Quintana y, además con Gabinete y Nacha Pop.
    Los nervios juegan malas pasadas y solo recuerdo que estaba muy preocupado de hacerlo bien, de que no hubiese fallos y de que si los habia que nadie se enterara. Reconozco que fue un acto de egoismo histérico ya que todo lo que estaba fuera de mi circulo más próximo no existia ni me importaba.
    Un bajo tiene pocas cuerdas pero combinado con los muchos trastes hace que las combinaciones sean muchisimas. Las posibilidades de perderme en ese maremagnum de notas me tenian aterrado y ciego.
    Antonio, sé que estabas allí "amarrao" a la chica de ayer , pero yo no te vi.

    Bassman.

    ResponderEliminar